تبسم لبخند زندگیمون

یک روز قبل از اینکه ازدواج کنم مامان پروین از تو کمد لباسها یک لباس آبی بچه گانه در آورد و گفت این مال خودته و من نگهش داشتم امیدوارم روزی تن نینیت ببینم و اون سالها به سرعت سپری شد در حالیکه.. این لباس رو یک بار در آبان 90 تن پسمل کوچولوم کردم و یکبار هم در خرداد 93 تن دخمل نازم کردم خیلی خاطرات گذشته  شیرین و دلچسبه... چقدر علاقه و عشق میخواد که یک مادر لباس بچه اش رو نگه داره واسه نوه اش.. چقدر آدمی ذوق میکنه وقتی میبینه که مادرش به چه عشقی خاطرات گذشته رو با چندین تیکه لباس یادآوری میکنه مامان پروین جون  همیشه عاشقتم مهربونم   علی آبان 90   مامان سپیده  فروردین 65...

ماه مامان پنج ماه شد.. چقدر این دوران دوست داشتنی زود میگذرد.. دوست دارم این لحظات کمی دیرتر بگذرند.. کاش زمان می ایستاد و من از بودن در کنارت سیراب میشدم... خوشگلکم ماشاالله خیلی شیرین شدی... الان خودت دمر میشی.. خنده هایی معنی دار میکنی... و امااااااا دخملی درست روز پنج ماهگیش دندون دار شد روز دوم خرداد که تبسمم پنج ماهه شده بود... مهمونی در خانه خاله ساقی به مناسب روز پدر برگزار شد.. آخه بابا حسین عزیز شهرستان بود و ما با ده روز تاخیر روز پدر رو جشن گرفتیم.. خاله ساقی کلی زحمت کشیده بود و ناهار مفصلی درست کرده بود.. بعد از ظهر همه در حال استراحت بودند و من و تبسم و خاله سیما بیدار بودیم.. تبسم بغل خاله سیما بود که یکدفعه خاله با ...

عمو سعید (عمو بابا مهدی ) روز دوشنبه 15 اردیبهشت با پای خودش برای چکاپ و یکسری آزمایش به بیمارستان میره که همونجا به علت وخیم بودن جواب آزمایش بستری میشه .. تشخیص دکتر ها سرطان کبد بود.. و در نهایت روز سه شنبه 23 اردیبهشت با دست و پنجه نرم کردن با بیماری هولناکی که ثانیه به ثانیه پیشرفت میکرد در برابر فرمان حق تسلیم میشه و به دیدار حق میشتابه... خدایش بیامرزد.. چهارشنبه 24 اردیبهشت تشییع جنازه بود اما به علت اینکه هر دو تا جوجه هام مریض بودند نتونستم در مراسم شرکت کنم اما بابا مهدی به همراه خانواده اش رفت و برای مراسم هفت که دوشنبه 29 اردیبهشت میشد برای قرائت فاتحه به بهشت زهرا رفتیم   عموی عزیز منزل ابدیت مبارک &nbs...

بعد از برگشتن از پارک پلیس ... تبسم هم چندان حال خوشی نداشت.. اما حالش به اندازه داداش علی بد نبود... فردا صبح عطسه ها و سرفه های شدید تبسم جونی شروع شد.. و دلواپسی های من مادر اوج گرفت... وقتی دست تنها و بدون کمک دو تا بچه هام مریض شده بود تازه معنی مادر بودن رو فهمیدم.. بیشتر معنی تنهایی و دور از خانواده بودن رو فهمیدم... عصر شنبه بیست اردیبهشت هر دو تا جوجه هام رو دکتر بردم.. دکتر بعد از معاینه تبسم جونی گفت ریه آسم آلرپیک داره که باید خیلی مراقبش باشم و نزارم سرما بخوره... بعد از چند روز عطسه ها و آبریزش بینی تبسم خوب شد اما سرفه هاش تشدید شد و خس خس سینه اش بیشتر میشد.. دکتر آنتی بیوتیکش رو عوض کرد .. اما تبسم اصلا دارو نمیخورد.. به زو...

جمعه مورخ 19 اردیبهشت 93 به دعوت منیره جون (دختر دایی بابا) به پارک پلیس رفتیم... حدود 50 نفر مهمون دعوت کرده بود... یک سفره بزرگ توی پارک پهن شده بود که هر کی رد میشد نگاه میکرد... ناهار زرشک پلو و شوید باقالی پلو با مرغ درست کرده بود.. خلاصه کلی زحمت کشیده بود.. مهمونداری اونم تو پارک اونم با این همه جمعیت کار خیلی سختی بود.. تبسم هم که مثل همیشه خانم بود و اصلا اذیت نکرد از مهرنوش جون (همسر پسر دایی بابا) خواهش کردیم که صندلی ماشین مهرآسا (دخترش) رو برای تبسم بیاره... همش تبسم تو صندلی ماشین بود.. گهگاهی بیدار بود و میخندید و گهگاهی هم میخوابید... در کل عصر جمعه خوبی رقم خورد و حدود ساعت 7 عصر  برای عیادت عمو سعید بابا مهدی به بیما...

ظهر دوشنبه 15 اردیبهشت عمه عاطفه و دختر عمه های بابا مهدی (خدیجه جون و ناهید جون) و دختر عمو بابا (زهرا جون) برای ناهار به منزلمون امدند.. اما کسی حال درست و حسابی نداشت.. عمه عاطفه چند روز قبل برای دیدن داداش سعیدش که حال خوشی نداشت از قم امده بود .. تازه به منزل ما رسیده بودند که همون لحظه از بیمارستان به زهرا جون خبر دادند که بابات سرطان داره و زهرای عزیز گریه کنان بدون اینکه حتی یک لیوان آب بخوره سریع به بیمارستان رفت.. عمه عاطفه هم که قصد داشت به قم برگرده و چند روز دیگه برای عیادت عمو سعید به تهران بیاد به ما اصرار کرد که همراهش به قم برویم بعد از کسب اجازه از بابا مهدی به همراه عمه جون راهی قم شدیم... ساعت 9 و نیم شب به قم ر...

پنجشنبه مورخ 11 اردیبهشت به همراه حمیده جون و همسرش (دختر دایی بابا)  و رضوان جون و همسرش (دختر خاله حمیده جون)  برای دیدن گلاب گیری قمصر کاشان ساعت دو بعد از ظهر از تهران راهی کاشان شدیم...در بین راه دخمل گلی خیلی خانم بود و همش لالا کرد ساعت حدود 4 به قم رسیدیم و در یک پارک ناهار  الویه (حمیده جون درست کرده بود ) و کتلت (خودم درست کرده بودم ) خوردیم و پس از خواندن نماز به سمت کاشان حرکت کردیم در بین راه تبسم خیلی آرام و ساکت بود..گهگاهی چرتی میزد و دوباره با خنده بیدار میشد  ساعت پنج بعد از ظهر به کاشان رسیدیم و برای دیدن باغ فین و حمام فین کاشان رفتیم...داخل حمام فین خیلی گرم بود و شما هم گرسنه شده بودی.. به س...

دل نگرانی های یک مادر همیشه وجود دارد و این دل نگرانی زمانی شدت میگیره که قرار دخمل کوچولوی چهار ماه واکسن بزنه .. بیشتر دلواپس اینم که تب نکنه، درد نکشه و اذیت نشه اما چون به خاطر سلامتیش لازمه کمی آرام میگیرم.. دخمل گلم واکسن چهار ماهگیت رو با چهار روز تاخیر به علت تولد داداشی در روز شش اردیبهشت زدیم.. همون لحظه که بهت واکسن زدند چنان گریه ای کردی که دلم آتیش گرفت اما همین که در آغوشم گرفتمت آروم شدی و روی شانه ام تا منزل خوابیدی و چند ساعت بعد تب کردی و مرتب ناله میکردی اما مرتب بهت قطه استامینوفن میدادم و تبت قلبل کنترل بود و بعد از چند روز حالت کاملا خوب شد... اما چون داداش علی موقع زدن واکسن همراهمون بود همش ناراحت خواهر کو...

روز چهار ادیبهشت تولد داداش جونم (علی) بود.. مامانی هم کلی از همسن های من رو برای تولد داداشی دعوت کرده بود.. کلی نینی چهار ماه خوشگل... مامانی چون مرتب کار داشت من در تولد داداشی  همش دست این و اون بودم .. البته خیلی دختر خوبی بودم و تا جایی که تونستم خوابیدم که مامانی به کاراش برسه... منم مثل داداشی لباس زنبوری پوشیده بودم که خاله فروز مهربون برام دوخته بود... خلاصه تولد داداشی خیلی خیلی خوب برگزار شد..   خودمم... زنبور کوچولو   داداش جونم   مهمونهای کوچولوی تولد داداشی     اینم عکس که همش تو بغل دیگران لالا بودم و نتونستم با دوستام عکس دسته جمعی بگیر...